فرض ما در این گزارش این است که شما می‌خواهید گواهینامه رانندگی با خودروهای سواری سبک بگیرید. این گواهینامه در سال‌های نه چندان دور به‌نام گواهینامه پایه 2شناخته می‌شد و هنوز هم شاید بین مردم به همین نام مشهور باشد. اما چند سال پیش این نامگذاری تغییر کرد و این گواهینامه به نام ب1نامیده شد. تعدد گواهینامه‌ها در این مدل نامگذاری باعث شد که شیوه جدیدتری در دستور کار پلیس راهور قرار گیرد. براساس نظام جدید صدور گواهینامه، تعداد گواهینامه‌های صادره از ۶ نوع به 3نوع پایه۱، پایه۲ و پایه۳ تبدیل شد و اعتبار گواهینامه‌ها تا سن ۶۵ سالگی ۱۰ سال، از ۶۵ تا ۷۵ 5سال و از ۷۰ سالگی 2سال است. گواهینامه «ب۱» معادل پایه ۳، گواهینامه «ب۲» معادل پایه ۲ و گواهینامه‌های «پ۱» و گروه «ت» معادل پایه یکم است که هنگام تعویض گواهینامه، معادل‌سازی می‌شود. پس با این حساب شما برای رانندگی با خودروهای سواری سبک باید به‌دنبال گواهینامه پایه 3باشید.
آنهایی که خیلی سال قبل گواهینامه گرفته‌اند، حتما از بالا رفتن هزینه‌های دریافت گواهینامه تعجب خواهند کرد. پیشنهاد ما این است که اگر واقعا قصد رانندگی ندارید و قرار است که گواهینامه فقط به‌عنوان یک مدرک در کیف‌تان قرار گیرد، بی‌خیال این کار شوید. به هر حال هزینه‌های این کار 2بخش خواهد بود؛ یکی هزینه‌های مربوط به آموزشگاه و دیگری هزینه‌هایی که باید به‌حساب نهادها واریز کنید.